Dom lokalny Matki Bożej Ostrobramskiej (1981)
ul. Kościelna 2/1 
18-200 Wysokie Mazowieckie
tel.: 86 275 28 56

Wysokie Mazowieckie, miasto powiatowe, leży w południowo - zachodniej części województwa podlaskiego. Jest położone przy głównych szlakach komunikacyjnych o znaczeniu krajowym i regionalnym. Według stanu ludności zameldowanej na pobyt stały na dzień 1 stycznia 2020 r. liczy 9611 mieszkańców. Znajduje się tutaj główna siedziba Spółdzielni Mleczarskiej Mlekovita. Działają także mniejsze przedsiębiorstwa z branży budowlanej, drogowej, metalowej, spożywczej i samochodowej.

W Wysokiem Mazowieckiem są dwie parafie: pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz parafia pw. św. Jana Chrzciciela, w której siostry posługują. Parafia ta została erygowana i uposażona w 1496 r., dzięki fundacji wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Jagiellończyka i Jakuba Dowoyny, starosty drohickiego. W czasie wojen szwedzkich kościół został spalony. Kolejny drewniany kościół spłonął w roku 1772. W następnym roku, dzięki fundacji Jerzego Potockiego, wzniesiono kolejny kościół drewniany. Obecną, murowaną świątynię wybudowano w latach 1875 - 1881 według projektu Stanisława Kucharzewskiego. W ciągu ostatnich dziesięciu lat kościół doczekał się całościowej renowacji, którą przeprowadził ks. proboszcz Ryszard Niwiński, pełniący obowiązki dziekana wysokomazowieckiego.

Felicjański dom lokalny pw. Matki Bożej Ostrobramskiej w tym mieście został erygowany w 1981 r. Od początku rokował duże perspektywy pracy apostolskiej. Głównym apostolatem sióstr jest praca w zakrystii oraz katecheza dzieci i młodzieży, a przede wszystkim apostolat obecności. Pracy tej siostry oddają się z miłością i poświęceniem. Dom jest otwarty na potrzeby otoczenia. Warto nadmienić, że z tego terenu pochodzą dość liczne powołania do kapłaństwa i życia zakonnego. Mieszkańcy Wysokiego i kapłani bardzo się cieszą obecnością sióstr, garną się do nich, a także okazują wiele życzliwości zaopatrując je wielokrotnie w żywność z własnych gródków i gospodarstw, chętnie pomagają i nawiązują bliskie kontakty. Siostry są akceptowane i cenione. Czynnie włączają się w życie parafii, podejmują animację grup dziecięcych i młodzieżowych oraz animację liturgiczną. Radością sióstr jest dobra współpraca z parafią, z placówkami edukacyjnymi i ogólnie z mieszkańcami miasteczka, w którym Felicjanki stanowią jedyną wspólnotę zakonną.

@ s. M. Alicja Augustynowicz